Córka Przestrzeni

Po trylogii związanej z czasem, nastąpiły refleksje dotyczące przestrzeni w której wszystko ma miejsce. Na ile jesteśmy wielcy laub malutcy wobec kosmosu? Na ile nasze problemy sa wielkimi i ważnymi problemami a niczym wobec istnienia?

SCENOGRAFIA:

Nowym elementem jest ogromna płachta, któa pokrywa całą scenę, przekształcając się w łańcuch gór, głębię oceanu, przestrzeń kosmosu czy przestrzeń umysłu.

OBSADA:

Mirosława Zaręba / Ewa Kaczmarska

Wojciech Plucinski

Kontrast