JACEK TOMASIK [1938-2019] – polski choreograf, kinetograf, etnograf, pedagog tańca. Absolwent kierunku historia kultury materialnej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako badacz tańca związany był z Działem Tańca w Muzeum Etnograficznym w Toruniu pod kierunkiem Roderyka Langego. W 1965 ukończył Pedagogiczne Studium Tańca Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego w Warszawie. Kształcił się także w Wielkiej Brytanii i Francji.
W 1963 przy Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie założył Eksperymentalne Studio Baletu Nowoczesnego (1970-1995 Studencki Teatr Tańca „Kontrast”).
W swojej twórczości wyszedł poza taniec ludowy i klasykę, poszukując nowych inspirujących zjawisk w tańcu. Wykorzystywał wiedzę zdobytą u Eleonory Bocheńskiej, uczennicy Mary Wigman, zainteresowanie rytmiką Émile’a Jaques-Dalcroze’a, tańcem wyzwolonym Isadory Duncan oraz twórczością Kurta Joossa.
Jego wielostronne wykształcenie miało silny wpływ na wizualną stronę spektakli. Inscenizował spektakle samodzielnie, tworząc ich plastyczną oprawę, w tym charakterystyczną scenografię z malowanych tkanin, mobilnych struktur, oświetlenie, dobierając rekwizyty i muzykę, często współczesną.
Najważniejsze spektakle to Mojry, Stratosfera, Czas powracający, Córka przestrzeni, Córka czasu. Niektóre spektakle inspirowane były folklorem, np. Obrazek ludowy lub stanowiły reakcję na otaczającą rzeczywistość, np. Etiuda rewolucyjna. Stworzył zespół, który w l. 60 i 70 . XX w. podejmował w warstwie koncepcyjnej i formalnej śmiałe eksperymenty, tworzył choreografie profesjonalne
Jako autor choreografii do przedstawienia dramatycznego debiutował w 1970 współpracą z Konradem Swinarskim przy Śnie nocy letniej. Od tego czasu stworzył choreografię do kilkudziesięciu spektakli teatralnych i Teatru Telewizji w reżyserii m.in. Andrzeja Wajdy, Tadeusza Łomnickiego, Henryka Tomaszewskiego, Jerzego Jarockiego, Zygmunta Hübnera, Józefa Opalskiego i Krzysztofa Babickiego.
Od 1985 związany z Operą Krakowską, gdzie był dyrektorem artystycznym baletu, a następnie, do 1996, głównym choreografem. Był wykładowcą tańca i plastyki ruchu w PWST w Krakowie. Spośród wielu nagród otrzymał Medal 200-lecia Baletu Polskiego im. Leona Wójcikowskiego.